Η Kate Hilverost έγραψε Όσα πότε δεν είπε, ακολούθησε τον δικό της δρόμο το δικό της μονοπάτι, οι κανόνες, οι σχολές, τα ρεύματα, έμειναν πίσω. Όσα πότε δεν είπε, τα έγραψε, έγραψε το κείμενο η ΓΥΝΑΙΚΑ, η ΜΟΡΦΗ Α, η ΜΟΡΦΗ Β, εκφράζουν σκέψεις… είναι οντότητες, δεν είναι χαρακτήρες, θα μπορούσαν να υπάρχουν και άλλοι, 5, 10 διαφορετικοί «χαρακτήρες», ή να ήταν μόνο ένας, ή μια, και αυτό γιατί δεν λόγια που γράφονται σε μια οθόνη, που δεν τυπώνονται σ’ ένα κομμάτι χαρτί… είναι σκέψεις που όλοι μας έχουμε ζήσει κάποια στιγμή… που δεν τολμήσαμε να τις πούμε… εκείνη όμως τόλμησε, τις έγραψε…
Ίσως είναι το θεατρικό κείμενο που ενώ ακόμα διαμορφωνόταν, είχαν αρχίσει οι πρόβες, άντρες, γυναίκες, αλλαγές, κορμιά πάνω στη σκηνή που εξωτερικεύουν τις σκέψεις μέσα από την κίνηση και τον λόγο… σκέψεις που μοιράστηκαν σε υλοποιημένες μορφές, σε ήχους, σε μουσική, σε κίνηση, σε βλέμματα, και όλα αυτά δεν έμειναν πάνω στη σκηνή… απλώθηκαν στη θεατρική αίθουσα, μέσα από τα μάτια και τα αυτιά του κοινού έφτασαν στη ψυχή του, πέρασαν στις σκέψεις του… χωρίς κάποιο ιδιαίτερο μυστικό.